De eerste dagen van de vakantie vragen omschakeling. Even geen druk van het werk, geen agenda en afspraken. Zelfs de wekker wordt bepaald door je eigen biologische klok of in ons geval mijn dochter die gewoon om 7 uur wakker wordt. Je lichaam en geest mogen even wennen aan deze nieuwe speelruimte. Er ontstaat zelfs een beetje verzet en vooral het gevoel, "wat moet ik nu gaan doen" kan je bekruipen. Dit kan zelfs extra spanning oproepen en een soort van vakantiestress creëren. In huize van der Steen betekent dit meestal dat de eerste dagen van de vakantie bestaan uit het afstemmen van elkaars behoeften. En heel belangrijk we weten dat we de eerste dagen niet in staat zijn om activiteiten te ontplooien die intensieve samenwerking vragen. Zoals het opzetten van een grote bungalowtent!
Relaxen
Gelukkig verandert dit meestal na een paar dagen en komen we in de geschikte vakantiemodus. Het echte genieten kan beginnen. We tanken bij en krijgen onze verdiende rust. En tijdens deze momenten van ontspanning ontstaat ook vaak een soort van bezinningsmoment. Het afgelopen jaar wordt geëvalueerd en onder het genot van een wijntje wordt vaak een stilzwijgende afspraak gemaakt. Komend jaar wordt anders, meer ontspannen, stilstaan bij de kleine dingen en vooral meer tevredenheid. En in dat pittoreske restaurantje in Toscane is het niet moeilijk om deze voornemens daadwerkelijk vast te leggen. We ontdekken daar vaak waar het echt om draait. En komen met de mooiste ideeën om het leven te leiden dat men echt wil. Het roer mag misschien wel helemaal om, het lijkt zo simpel.
Die goede voornemens toch
Echter net zoals het voornemen dat je zo'n beetje vier maanden later neemt om gezonder leven lukt het met onze waarden en verlangens ook vaak lastig. Zo lang we op die exotische locatie zijn of zelfs afgeschermd van werk en lastige privé ervaringen gaat het goed. Vaak is echter de start van de waan(zin) van de dag voldoende om alle goede intenties overboord te gooien. De simpele ervaring van het vinden van een blauwe brief op de mat op het moment dat je thuiskomt van vakantie kan al je spaarzaam opgebouwde energie al weer heel snel laten verdwijnen. Voordat je het weet zit je weer precies in het zelfde stramien. En tel je af naar de volgende vakantie die nu verder weg dan ooit lijkt. Soms lijkt het wel alsof we door onze omgeving gegijzeld worden op het moment dat we weer binnenstappen in onze vertrouwde wereld. Want hoe graag we ook thuiskomen, kloppen daar ook de oude demonen aan de deur die we juist bij de start van onze vakantie afgezworen hadden.
De innerlijke criticus
En die interne demonen wat zijn dat eigenlijk. Soms als je goed luistert lijken ze je namelijk ook heel vaak te beschermen tegen het grote "gevaar" van buiten. En wanneer je dan terugdenkt aan dat mooi dorpje in Toscane waar je zo graag een B&B wilt beginnen roept de innerlijke criticus nu dat dit het meest idiote plan is dat je ooit bedacht had! Wie gaat de hypotheek betalen, je spreekt amper Italiaans en je hebt geen horeca ervaring. Voordat je het weet heb je de banale hoofdrol in het televisieprogramma "Ik Vertrek". En besloten om te luisteren naar je eigen Theo (column waarschuwing) ga je door met wat je deed omdat dit het meest veilige is.
Welke weg bewandel je?
Het voordeel van de weg van vermijden is dat hij in eerste instantie betrekkelijk veilig lijkt. Er gebeurd niet te veel en alles blijft bij het oude. Een zekere voorspelbaarheid. De weg van de acceptatie ziet er anders uit. De demonen die je tegenkomt, je angsten en belemmerende overtuigingen maken de weg pittiger. Echter het landschap en de uitdagingen zijn ook boeiender. Daarnaast lonkt met het kasteel een mooi einddoel. Stel je staat op die splitsing, welke afslag neem je? Ga je voor de veilige vermijding of de uitdagende acceptatie. Die laatste weg vraagt actieve bereidheid om uitdagingen aan te gaan.(time to ACT)
Een levensvraag
Een verpleegster in Australië, Bronnie Ware begeleide jarenlang terminale patiënten. Ze stelde deze mensen allemaal een belangrijke vraag, "Waar heb je spijt van als je terugkijkt op je leven?"
De volgende top 5 kwam eruit:
- Ik heb mijn leven te veel laten leiden door anderen
- Had ik maar niet zo hard gewerkt
- Ik had een middelmatig leven
- Had ik maar contact gehouden met mijn vrienden
- Was ik maar gelukkiger geweest
Waarschijnlijk geen verassende uitslag echter het geeft wel richting aan datgene wat we echt belangrijk vinden. Misschien helpt het ons ook om met kleine stapjes het leven in te richten naar onze waardevolle ervaringen. Onszelf vaker de vraag stellen of we daadwerkelijk doen wat we zelf willen of dat we anderen aan het plezieren zijn. Stilstaan bij de balans tussen werk en vrije tijd. Kleur geven aan ons leven en sociale contacten onderhouden. Met als uiteindelijk resultaat meer geluksmomenten!
Elke dag een beetje meer vakantie.
Pascal
Pascal van der Steen
Ik heb mijn praktijk in Roermond, Limburg. Oprichter van “Nu ik nog”. Inmiddels een veertiger en dus een ervaren dertiger. Trainer, mentor maar vooral counselor voor dertigers die in de knoop zitten.